Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre
sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam
quandam et rerum et verborum tenuitatem.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Videsne, ut haec concinant?
Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Bork: Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Frater et T.: Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Bork: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bork: De quibus cupio scire quid sentias.

Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Contineo me ab exemplis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Ea possunt paria non esse. Sumenda potius quam expetenda.